Coform helpt informatie-intensieve organisaties helder communiceren met haar klanten. Pauline Smabers, mede-eigenaar van Coform, hield een adembenemende speech bij de opening van hun nieuwe kantoor in Den Haag. Ze doet een boekje open over haar drijfveren en legt een prachtig bruggetje naar de de kracht van hun organisatie. Persoonlijk en inspirerend! Dit is haar verhaal:
“Vorige week ging mijn oudste dochter op kamers, in Leiden. Een studentenhuis met 16 kamers. Kruip-door-sluip door. En toen ze me de douche en wc wilde laten zien, hoorde ik mezelf zeggen: “doe je je kamerdeur wel op slot? Want ze kunnen zo je kamer binnenlopen en alles meenemen.”
Het herinnerde mij namelijk aan een gebeurtenis die mij als student overkwam. Stellen jullie je even voor: ik was 17, eerstejaarsstudent, en zat nog geen drie weken in Groningen op kamers. En terwijl ik onder de douche stond, werd in mijn kamer ingeslopen. En een strippenkaart met 45 strippen en vijf girobetaalkaarten gestolen. Ik was totaal van de kaart. Want eerder die week was mijn fiets óók al gestolen. Ik moest in die tijd leven van 600 gulden per maand. En er was binnen een kwartier 1000 gulden afgeschreven, indertijd het maximale bedrag dat je met vijf kaarten kon opnemen.
Waarom vertel ik dit? Omdat toen, terugkijkend, mijn warm kloppend hart voor de mens in de massa is ontstaan. Want wat ik allemaal moest doen om erachter te komen of, hoe en wanneer ik mijn geld terugkreeg! Er was nog geen internet, wel postkantoren, telefoon en papier, heel veel papier. Volgens het uitstekende en voor mij zeer inspirerende WRR-rapport ‘Weten is nog geen doen’ was ik in die situatie ‘tijdelijk minder redzaam’. Of, zoals collega Charlotte gisteren vertelde: ik had tijdelijk een lager IQ. Want ik was in paniek. Dan is het zo fijn als mensen je gewoon verder helpen.
In John vond ik een geestverwant. Pas in tweede instantie: want na in de jaren ’90 jaren bij hetzelfde bedrijf gewerkt te hebben, scheidden onze wegen. Tot we elkaar in 2008 bij de Postbank weer tegenkwamen. De samenwerking voelde direct goed en vanzelfsprekend. En in 2010 begonnen we samen met Coform. Vanuit dezelfde drive, voor menselijkheid in de communicatie en dienstverlening van grote organisaties.
We begonnen aan de Kneuterdijk, daarna verhuisden we naar de Korte Houtstraat. Waar overbuurvrouw Yvonne soms in haar peignoir ons kantoor kwam binnenvallen om gevulde speculaas te brengen (en ja: ook als er klanten waren). Zij werd voor mij een persona voor de worstelende burger, in haar geval in het contact met de gemeente Den Haag. Ik denk nog heel vaak: zou Yvonne dit begrijpen?
Ik prijs me gelukkig dat wij ons dagelijks met dit werk mogen bezighouden. Samen met onze klanten, samenwerkingspartners. Soms echt jarenlange relaties, sommigen nog pril. Allemaal willen we het leven van de Yvonnes van deze wereld een klein beetje beter maken. Of van Maria, Mariska en Joost, zoals ze bij het Nationaal Archief heten. Bij de Belastingdienst waren het Stefan en Sophie, die gingen scheiden. Bij ICTU Kayleigh en Wim, die zorg nodig hebben. En bij het CBR is het de schoonmoeder van Inge, die haar rijbewijs moet verlengen. Het is betekenisvol werk.
Beste, of misschien mag ik wel zeggen: ‘lieve’ gasten. Ik spreek ook namens John als ik zeg dat ik blij ben dat jullie er allemaal zijn. Dank voor jullie komst. Sommigen uit Deventer, Utrecht, Amsterdam. En Marc komt helemaal uit Rome.
Ik heb natuurlijk spijt, dat ik tegen mijn dochter heb gezegd dat ze haar kamer op slot moest doen. Ik heb haar daarmee een ervaring ontnomen, maar zij gaat ongetwijfeld haar eigen ervaringen opdoen. Het was een ervaring die mij – uiteindelijk – hier heeft gebracht, waar ik nu sta. Bij Coform, het bedrijf van John en mij, in de prachtige Anna Paulownastraat. Bij onze collega’s Marc, Mette en Charlotte. En bij jullie: opdrachtgevers en samenwerkers, vrienden, familie.
Dank jullie wel.”
Wil je net als Pauline je toehoorders inspireren met een adembenemende speech? Doe dan mee aan onze Storytelling training: wat is jouw verhaal?