Tips > Storytelling > Luisteren? Dat is wachten tot ik weer mag praten

Heb je dat ook wel eens? Dat iemand naar je luistert en je je begrepen en gewaardeerd voelt? En je geïnspireerd raakt en je ideeën verwoordt waarvan je daarvoor niet eens wist dat je ze had? Zo waardevol en krachtig kan het zijn als iemand met al zijn focus en aandacht naar jou luistert.

Maar hoe vaak komt dit voor? In de praktijk is luisteren best lastig. Vaak hoor je de woorden van de ander wel, maar dat betekent nog niet dat je aan het luisteren bent. Terwijl je de ander hoort spreken gebeuren er heel veel andere dingen in je hoofd. Je aandacht dwaalt af naar je eigen gedachten.

Machteld vertelde in onze Storytelling training dat luisteren voor haar betekende: “Met ongeduld wachten tot ik weer aan de beurt ben om te spreken.” Haar onthulling verbaasde mij in eerste instantie, maar om eerlijk te zijn betrap ik mij ook wel eens op deze houding. Want hoe herkenbaar is de drang om, wanneer iemand iets vertelt, te willen reageren, ook mee te willen doen, onderdeel te zijn van het verhaal.

Autobiografisch luisteren heet dat ook wel. Je luistert gedeeltelijk, en bent vooral bezig met hoe jij gaat reageren op de woorden van de ander. Met een anekdote of een voorbeeld uit je eigen ervaring. Of misschien lukt het je niet om te wachten tot de ander is uitgesproken en onderbreek je haar zelfs om je eigen reactie te geven. “Ik had dat laatst ook” is het begin van jouw onderbreking dan.

Alleen, luisteren gaat niet om jou en het delen van jouw ervaringen, het gaat om het verhaal van de verteller. Hoe moeilijk het ook lijkt, de kracht van luisteren is voor iedereen beschikbaar.
Doug Lipman auteur van The storytelling coach legt uit hoe je een betere luisteraar kunt zijn:

Luisteren gaat niet over horen alleen. Natuurlijk begint het daarmee, ik luister naar jouw woorden. Maar ik luister ook naar de toon van je stem. En ik luister naar de stiltes (in plaats van dat ik deze opvul).
Ik luister met mijn ogen. Ik kijk je aan, ik kijk naar je gezicht, je ogen, je houding en je gebaren.
Onbewust luister ik ook met mijn houding. Wellicht neem ik een zelfde houding aan.
Met mijn verstand probeer ik jouw gedachten te volgen, de grote lijn. Ik probeer de dingen te zien vanuit jouw perspectief. Ik luister om te begrijpen. Ik wijd al mijn aandacht aan jou. Terwijl ik luister ben jij, als verteller, het belangrijkste in mijn leven.

Probeer het maar, de volgende keer als iemand je een verhaal vertelt. Je zult een ervaring rijker zijn.