Tips > Pyramid Principle > Presenteren is niet vechten, maar dansen

Thom stond in de startblokken toen hij met zijn presentatie begon. “Dit keer zullen ze luisteren”, zei hij nog. Hij rechtte zijn schouders en stapte zelfverzekerd naar voren. Het was al een paar keer gebeurd dat zijn publiek wel aanwezig was, maar ‘er niet bij leek te zijn’. “Het is net alsof ze al na een paar minuten afdwalen” dacht Thom. “Ze willen gewoon niet luisteren. Ik ga het gewoon nog een keer uitleggen. Ze meenemen door de hele geschiedenis. Dan zien ze vanzelf dat het op mijn manier moet. Dat ziet toch iedereen.”

Je publiek overtuigen doe je niet door te vechten
Dat was ’s avonds. Nu stond hij op een zonnige ochtend voor zijn publiek. Zijn presentatie was nog net tussen een bespreking en een volgende vergadering in geklemd. Ze hadden haast, dat had hij meteen bij binnenkomst al gezien. Saskia en Wouter hadden een onderonsje en Ikram keek nu al op haar horloge. Thom voelde zich boos worden, maar trok een stralend gezicht en zei: “laat mij jullie meenemen door de geschiedenis van onze Falck-verbeteraanpak”. En daar gebeurde waar hij al bang voor was; Ikram zuchtte en zei “moet dat Thom? Kan je niet gewoon vertellen wat je van ons wilt? Wat wij ermee moeten?” “Ja, dat zal ik doen” zei Thom. Hij merkte zelf al dat zijn stem vreemd ver weg klonk, een beetje geknepen. Hij ging gewoon door. “Eigenlijk”, bedacht hij, “wil ik dat ze gewoon eens een keer naar me luisteren. Ik zit helemaal in mijn overtuigmodus en ik wil door!”

En over je publiek heen te walsen
Maar plotseling leek het alsof de mist optrok en hij zag de gezichten van zijn collega’s. De een leek echt ongerust, de ander een beetje boos. Ze hadden overduidelijk iets op het hart, zag hij nu ineens. Zou hij daar eens naar vragen? Dat was nieuw voor hem. “Wat zijn jullie ervaringen met Falck?”probeerde hij. “Wat verwachten jullie van mijn verhaal?” Hij pakte een stoel en keek zijn publiek verwachtingsvol aan. Wouter stak meteen van wal en Saskia sloot zich aan. Een half uur later waren ze in het soort gesprek verwikkeld waarover Thom de avond daarvoor niet had durven dromen. Het was niet allemaal leuk, en hij moest zelf ook afscheid nemen van een aantal rotsvaste overtuigingen. Maar ze maakten wel afspraken over hoe ze gingen samenwerken. Er werden spijkers met koppen geslagen. Het was nu niet alleen meer zijn ding, zijn ‘kindje’. “Dank jullie wel” zei hij na afloop.

Dansen doe je samen
Presenteren is in onze ogen niet vechten maar dansen. En dansen kan alleen maar als je heel goed let op de signalen van je partner. Het ziet er niet fraai uit als je iemand over de dansvloer sleurt. Je moet even op elkaar afstemmen, soms ook een stapje naar achteren zetten, je danspartner laten schitteren. Leiding geven en leiding nemen. “Dank je wel” zeg je dan allebei na afloop van een wervelende wals.

Wil je ook ervaren dat presenteren geen gevecht, maar een dans kan zijn?
Doe mee met onze training IJzersterk presenteren.