Thuiswerken kent veel voordelen: je staat niet in de file, je kunt je goed concentreren, je kunt in je pauze de hond uitlaten. Maar, het nadeel is dat je heel […]
Bedwing je zenuwen op de zeepkist
Wil jij bij ons op kantoor komen vertellen over de training? vroeg een deelnemer van de training mij na afloop. Volmondig zei ik ja, leuk! En zo stond ik afgelopen week, op de zeepkist, mijn verhaal te vertellen aan alle collega’s van dit jonge, dynamische IT bedrijf in Amsterdam.
Ik hoor het mezelf zeggen tijdens de training, ‘wees aanwezig, zorg dat je vlak voor je presentatie er met je aandacht volledig bent’. ‘Ervaar de ruimte, ga op de stoel zitten van je publiek, maak contact met je publiek, laat de spanning uit je lichaam vloeien en ervaar het moment.’
Hoe waardevol was de ervaring om zelf op de zeepkist te staan en mijn verhaal te vertellen, want ik doorstond wat onze deelnemers zo vaak doorstaan. Ik stond in het midden van hun grote, open kantoorruimte, op een zeepkist en alle ogen waren op mij gevestigd. En ik had me goed voorbereid, mijn verhaal zat goed in elkaar, ik wist wat ik wilde zeggen, en ik had een paar keer geoefend. Maar toen, vlak voor ik mijn verhaal ging vertellen, namen de zenuwen de overhand. Ik merkte dat mijn handen klam aanvoelden, mijn schouders gespannen waren en mijn ademhaling sneller was dan normaal.
De volgende vragen schoten door me heen: Hoe kom ik weer in het hier en nu? Hoe zorg ik ervoor dat ik er met mijn aandacht volledig bij ben? Gelukkig kon ik teruggrijpen op onze eigen aanpak die wij onze deelnemers in de training leren.
Ik paste de vier stappen toe die mij hielpen om in optimale concentratie te komen:
- Focus op je ademhaling
Laat al je gedachten en zorgen los en richt je op je fysieke aanwezigheid, richt je blik naar ‘binnen’. Haal diep adem, door je neus. Voel hoe de adem door de achterkant van je keel naar beneden gaat. Je schouderbladen, borstkas en buik zetten uit. Adem uit en de spanning zakt weg.
- Ontspan je spieren
Schud je spieren even los en ga goed op twee benen staan. Voel waar je onnodige spierspanning hebt. Loop je lichaam na en stel jezelf de volgende vragen: Frons ik mijn wenkbrauwen? Klem ik mijn kaken op elkaar? Houd ik mijn schouders opgetrokken? Voel ik me ergens in mijn lichaam ongemakkelijk? Concentreer je weer op je ademhaling en haal nog dieper adem. Leg je hand op je buik. En ervaar hoe de spanning wegvloeit.
- Eigen je de ruimte toe
Richt je op je omgeving. Hoe ziet de ruimte er uit? Neem visuele details in je op, zoals een mooie bos bloemen, een kunstwerk aan de muur. Voel de temperatuur, luister naar de geluiden om je heen. Loop heen en weer zodat je de ruimte volop ervaart en toe-eigent.
- Sta open voor wat komen gaat
Laat tenslotte je zorgen los en verheug je op het contact met je publiek. Open jezelf, voel concentratie en verwachting.
En gelukkig, de vier stappen werkten! De zenuwen en spanning vloeiden uit mijn lichaam. In plaats van te focussen op wat er mis kon gaan, lukte het me om mijn aandacht op het moment te richten. Mijn ademhaling werd rustig, ik was me bewust van de ruimte, mijn spieren ontspanden en ik kon me volledig focussen op mijn verhaal en mijn publiek. Ik vertelde mijn verhaal rustig, gecontroleerd, ik maakte contact met het publiek en ze waren er volledig bij en er werd gelachen.
En mijn leerpunt? Volgende keer vraag ik een van de aanwezigen een foto te maken op het moment dat ik mijn verhaal vertel, die ik kan gebruiken voor mijn blog. Volgende keer, als ik mijn zenuwen weer de baas ben. Voor nu, alleen een foto van een lege zeepkist, vlak voor ik mijn verhaal vertelde.