Hi, ik ben Jessica, ik ben moeder van Bram van 7 jaar in groep 3 van juf Anneke en van Lot van 5 jaar in groep 1 van meester Joep […]
Verslaafd – en waarom ik The Godfather weer wil kijken
Hallo, ik ben Sarannah, en ik ben verslaafd. En zoals met elke verslaving neemt het je volledig in beslag. Ik heb mezelf wijs gemaakt dat ik de regie heb, maar als ik eerlijk ben, is dat niet waar. Want als ik eenmaal begin, dan ben ik niet meer te stoppen. Ik heb het over mijn drang om series te kijken. Het bingewatchen. De verslaving van verhalen.
We are wired for stories
Nu ik dit openbaar maak, probeer ik mezelf gerust te stellen met de gedachte dat ik er niets aan kan doen. Dat wij mensen nu eenmaal gemaakt zijn voor verhalen. Als wij informatie tot ons krijgen, dan maken onze hersenen hier vanzelf een samenhangend verhaal van. Verhalen blijven hangen en scheiden de zin van de onzin. Daar spelen de Netflix, Amazon en de hele ratteplan verdraaid slim op in. Bedenk nou zelf, welke serie heeft geen spannende cliffhanger? Ik kan er zo 1-2-3 geen bedenken.
Stiekem ben ik blij dat de herfst zijn intrede heeft gedaan. Want nu heb ik een legitieme reden om The Godfather trilogie te gaan bingewatchen. Want sinds de meest recente training Storytelling, die ik begin deze maand gaf, heb ik een enorme zin om deze klassieker weer te zien.
Mijn behoefte is gewekt door, hoe kan het ook anders, een prachtig verhaal. Een verhaal dat mij heeft geraakt. En mijn nieuwsgierigheid heeft gewekt. En het moeilijkst is, om dit na te vertellen. Want een verhaal gebeurt in een context. Op het moment. In de overdracht met anderen. En toch ga ik een poging wagen.
Verbinden met een verhaal uit jouw hart
In deze Storytelling-training vragen we deelnemers om over hun lievelingsverhaal te vertellen. En The Godfather bleek het lievelingsverhaal van Luis. De passie waarmee hij over de film vertelde werkte aanstekelijk. Hij wees op de rijkdom van de film. Dat je de film telkens weer opnieuw kunt zien en nieuwe aspecten kunt ontdekken. Zo heeft elk familielid, weer zijn eigen verhaal. Het verhaal van Luis heeft bij mij een zaadje geplant. Want de film heb ik wel gezien, maar deze ervaring wil ik ook beleven.
Het verhaal van Luis raakte me, want het kwam uit zijn hart. En alleen een authentiek, oprecht verhaal verbindt. Want dat is wat een persoonlijk, echt verhaal kan doen. Ik heb het vaak ervaren en je zou denken dat het verveelt. Maar het mooie is, dat dit niet het geval is. Ik raak in vervoering, ik ben verslaafd. Telkens weer. En het is nog inspirerend ook.
Drie keer raden wat ik dit weekend ga doen.
En als je je nu afvraagt wat zo’n persoonlijk verhaal met werk te maken heeft? Alles. Mensen doen zaken met mensen. Dat is persoonlijk. Altijd.