Geschreven door Marloes ten Kate | Presentatietrainer voor wetenschappers
www.takethestage.nl
Wetenschappelijke presentaties of artikelen die beginnen met de conclusie? Klinkt vrij ridicuul. Ze beginnen doorgaans eerst met de achtergrond, dan materiaal en methoden, vervolgens de resultaten en dan de conclusie. Toch is dat niet altijd de beste manier. Sterker nog, het werkt soms averechts. In dit blog de tweede tip: begin met het eind.
“Zo’n 36 uur geleden ontdekte PhD-student Kate Dibiaski een zeer grote komeet” vertelt de zichtbaar nerveuze astronoom Randall Mindy. Hij doet zijn verhaal tegen de president van de VS in de film Don’t look up. “Ah wat leuk voor je”, antwoordt de president. Randall vervolgt met een feitenrelaas. De president onderbreekt hem: “Ik verveel me, vertel ons gewoon wat het is!”. Iemand anders vult aan: “President, deze komeet betekent het einde van de wereld”.
In de film is dit een absurde en lachwekkende scene. En tegelijkertijd wordt er iets heel goed zichtbaar: net als de fictieve president willen mensen eerst de conclusie horen voordat ze verder luisteren. Maar in de academische wereld zijn we gewend geraakt aan de structuur van wetenschappelijke publicaties. Er is een grote nadruk op nauwkeurigheid, precisie en controleerbaarheid.
Het punt is: de mensen buiten je vakgebied zijn zelden geïnteresseerd in het wetenschappelijke proces. Zij willen eerst weten wat de belangrijkste bevindingen zijn voordat ze verder willen luisteren. Mijn advies voor een aangehaakt (lezers)publiek: begin jouw presentatie, artikel of lezing dus met het einde.
Lees ook onze vorige blog over hoe je je voorbereidt op je publiek in 5 minuten.
Stel, je geeft een publiekslezing aan niet-vakgenoten over het bouwen van nieuwe moleculen door het vervangen van waterstofatomen door deuterium. En dat die gemodificeerde moleculen kunnen dienen voor nieuwe soorten medicijnen die langzamer door het menselijk lichaam worden verwerkt. Jouw publiek vraagt zich af: wat vertel je me nou precies? Waarom moet ik dit horen?
Draai de volgorde eens om en begin je verhaal met je conclusie. Bijvoorbeeld zo: “Ik werk aan een methode waarmee we in de toekomst minder medicijnen hoeven te slikken en dus ook minder bijwerkingen hebben. Om dat te bereiken onderzoeken we moleculen die langzamer worden opgenomen door het lichaam. Daarvoor kijk ik specifiek naar waterstofatomen…”. De volgorde is precies omgekeerd. Eerst je conclusie (wat levert het op?) en daarna de details.
Je presentatie beginnen met het einde zorgt dat je publiek blijft aangehaakt. Je hebt hun aandacht en ze luisteren beter naar wat je zegt. Gevolg: je kennis én naam blijven beter en langer hangen. In het begin kan deze nieuwe opbouw een beetje schuren; het strookt niet met de wetenschappelijke integriteit. Toch wil ik je aanmoedigen het wel te proberen. Jouw wetenschappelijke kennis kan de wereld ten goede veranderen. Maar dat lukt alleen als mensen de relevantie en de betekenis van je werk kunnen duiden.
Luister ook de podcastaflevering ‘Begin with the end in mind’