René geeft veel presentaties over het vervoer van waterstof. Op zich al een hartstikke leuk en spannend onderwerp. En zijn presentaties gingen dan ook best wel goed. Maar René wilde nog veel meer dan een aandachtig luisterend publiek. Hij wilde dat het publiek mee zou denken. Dat zijn verhaal iets teweeg zou brengen. Dat lukte steeds maar gedeeltelijk.
Tijdens de training vroeg hij zich af hoe dat nou kwam. Samen hebben we dat onderzocht en een paar dingen veranderd aan zijn ‘optreden’. Vorige week mailde hij me “aan het einde kreeg ik megagoede feedback.” Hij trots, ik blij! Want ik had dan wel gezien dat hij een grote stap had gezet bij het overbrengen van zijn verhaal; de echte test is natuurlijk altijd de presentatie bij het echte publiek. En dat publiek was in dit geval enthousiast.
Van plichtmatig interactief
Wat had René veranderd in zijn benadering? Dat bleek nog best in een onverwachte hoek te zitten. Want we zeggen altijd wel dat we onze presentaties ‘interactief’ willen houden, in de praktijk is dat nog helemaal niet zo makkelijk.
Zo ook bij René. Hij bouwde keurig momenten in waarop zijn publiek vragen kon stellen. Maar op het moment dat ik hem onverwacht een vraag stelde, kon hij, in het vuur van zijn betoog, zijn ergernis nauwelijks onderdrukken. Dóór wilde hij. Je hebt het vast zelf ook wel eens meegemaakt. Zit je lekker in de inhoud, voel je je begeesterd en competent, stelt er iemand uit je publiek een vraag die je uit die ‘flow’ haalt. Je geeft, iets te, kort antwoord en draait je snel weer om naar je scherm en pakt de draad weer op. Opgelucht dat je weer verder kunt. Je publiek voelt zich, vaak onbewust, vanaf dat moment helemaal niet meer uitgenodigd om erbij te blijven, mee te denken, of vragen te stellen.
Naar actieve betrokkenheid van je publiek
We oefenden in de training hoe René kon ontspannen en echt luisteren naar de vragen. Als je een goede verhaalstructuur hebt kun je je het met een gerust hart veroorloven om die even los te laten, goed te luisteren en zo echt aandacht te hebben voor wat er op dat moment nodig is. René had dat goed begrepen en wist toen dus ook welke vragen hij juist nog niet wilde beantwoorden omdat hij wist dat hij daar later nog op in zou gaan. Met als resultaat een publiek dat met hem mee ging denken, actieve betrokkenheid toonde. “Ik kreeg te horen dat ik de touwtjes in handen nam. Iedereen vond de presentatie leuk en interactief!”
Wil jij ook leren hoe je je publiek betrekt bij je presentatie? Doe dan mee aan onze training IJzersterk presenteren.